Over Kiss รักวุ่นๆของยัยตัวยุ่งพันธ์แสบ

บทนำ

อดีต

อากาศในยามเช้าช่างสดใสเต็มไปด้วยสายลมที่พัดเอื่อยๆเสียงนกร้องดังระงมไปทั่วในขณะเดียวกันก็มีเด็กสาวอายุราวๆ12ขวบได้กำลังวิ่งไล่จับชายร่างทึกใบหน้าเต็มไปด้วยหนวดเคราที่กำลังวิ่งหนีอย่างสุดขีดจนกระทั่ง…

ปึก!

“โอ้ยยย >o<”

‘หึ แกเสร็จฉันแน่ - o -;’ เด็กสาวคิดขึ้นในใจพลางก้าวสามขุมเข้าไปหาชายร่างทึกที่กำลังนอนเจ็บอยู่เพราะโดนไม้หน้าสามฟาดไปแรงๆที่ขาหนึ่งที

“ ไงล่ะไอ้หัวขโมย…แกไม่รอดแน่ ย้ากกก >[]<”

เด็กสาวพูดขึ้นพลางกระหน่ำตีไม้หน้าสามลงไปที่ชายร่างทึกคนนั้นอย่างไม่มีทีท่าว่าจะหยุดง่ายๆจนต้องมีชาวบ้านที่ยืนดูเหตุการณ์อยู่ข้างๆเข้ามาห้ามก่อนที่ชายร่างทึกคนนี้จะตายเสียก่อน - -

“ หยุดได้แล้วยูนะเดี๋ยวไอ้ขโมยก็ตายเสียเปล่าๆปล่อยให้ตำรวจเขาจัดการเถอะ”

หญิงชราที่ทนดูไม่ไหวเดินเข้ามาห้ามเด็กสาวที่ชื่อว่า ยูนะ ก่อนที่ไอ้หัวขโมยจะตายไปต่อหน้าต่อตา

“ ชิ กำลังมันส์ๆอยู่เลย ก็ได้ยูนะจะปล่อยมันไป -^-”

เด็กสาวพูดขึ้นพร้อมกับทำหน้าไม่พอใจเหมือนกำลังถูกแย่งของเล่นไปยังไงยังงั้น หลังจากที่ตำรวจมาแล้วจัดการเรื่องราวทั้งหมดจนเสร็จสิ้นเด็กสาวก็เดินกลับบ้านที่อยู่ห่างอยู่ไปไม่กี่หลัง

“ ว่าไงลูกสาวพ่อ…จับมันได้ไหมลูก ^_^”

ผู้เป็นพ่อกล่าวทักทายเมื่อเห็นว่าผู้เป็นลูกเดินกลับมาถึงแล้ว

“ ได้สิพ่อฝีมือขนาดนี้แล้ว…แต่น่าเสียดายป้ามิโกะมาห้ามไว้ ชิ - -; กำลังมันส์ๆเลย”

“เอาน่า^^ อย่างน้อยตอนนี้มันก็อยู่ในมือตำรวจแล้วนะ”

ผู้เป็นพ่อพูดขึ้นพลางลูบผมลูกสาวอย่างเอ็นดู

“ คริ คริ ยูนะ รักพ่อที่สุดเลย ^^”

เด็กสาวพูดขึ้นพลางกอดผู้เป็นพ่ออย่างโหยหาความรักแต่ทันใดนั้นสายตาของเด็กสาวก็เหลือบไปเห็นเด็กหนุ่มซึ่งอายุก็น่าจะไล่เกลี่ยกับเธอยืนดูอยู่ห่างๆ

‘ อะไรของหมอนั้นนะ…แล้วมาอยู่ในบ้านฉันได้ยังไง’ เด็กสาวคิดขึ้นในใจพลางหันไปถามผู้เป็นพ่อที่กำลังรดน้ำต้นไม้

“ พ่อ…หมอนั้นใครกันแล้วเขามาอยู่ในบ้านเราได้ยังไง”

เด็กสาวพูดขึ้นพลางชี้ไปที่เด็กชายคนนั้น

“ อ๋อ…นั้นลูกของเพื่อนพ่อเองนะพอดีเขามาธุระแถวนี้พอเสร็จก็เลยแวะมาเยี่ยมน่ะ ทำความรู้จักกันไว้สิเด็กคนนั้นก็ชอบดูมวยปล่ำเหมือนกับลูกเลยนะ”

ผู้เป็นพ่อหันมาตอบเด็กสาว

‘ ชอบมวยปล่ำงั้นเหรอ…ดีล่ะ^^’ เด็กสาวคิดขึ้นในใจพลางเดินเข้าไปหาเด็กผู้ชายที่ยืนอยู่ไม่ห่างจากเธอเท่าไรพร้อมกับพูดขึ้นว่า

“ เรามาประลองกันไหมนาย เอ่อ…นายกุ้งแห้ง^^”

เด็กสาวพูดออกไปพร้อมกับยื่นมือออกไปเพื่อเป็นการทักทายแถมยังเรียกชื่อเด็กผู้ชายคนนั้นว่ากุ้งแห้งอีก แต่ดูเหมือนฝ่ายเด็กผู้ชายนั้นจะไม่ค่อยสนใจเธอสักเท่าไรเพียงแค่ปรายตามองเท่านั้น

“ หึ ฉันชื่อ เรย์ไม่ใช่กุ้งแห้งอะไรนั่นแล้วก็ถ้าจะประลองล่ะก็…เข้ามาเลย”

เด็กชายหันมาพูดแนะนำตัวเล็กน้อยพร้อมกับพูดท้าทายเด็กสาว

“ ย้ากกก!”

เด็กสาวรีบวิ่งเข้ามาทันทีโดยหมายจะซัดหน้าซีดๆนั้นให้หงายไปเลยแต่ทว่าผลกลับตรงกันข้ามเหมือนเด็กสาววิ่งเข้ามาถึงตัวแล้วแต่กลับถูกเด็กชายที่ชื่อเรย์รวบข้อมือทั้งสองข้างอย่างรวดเร็วพร้อมกับออกแรงเหวี่ยงเด็กหญิงจนลอยไปกระแทกกับโคนต้นไม้แถวนั้นเล็กน้อยแต่เด็กสาวกลับไม่สะทกสะท้านเลยแม้แต่น้อยมีเพียงรอยยิ้มที่พอใจในฝีมือคู่ต่อสู้

“เก่งดีนิน่า…แต่เก่งได้ไม่นานหรอกนายน่ะ”

เด็กสาวพูดขึ้นพลางวิ่งเข้ามาอีกครั้งแต่ผลก็ยังคงเหมือนเดิมแต่เด็กสาวก็ยังไม่ท้อใจยังคงวิ่งเข้าไปอยู่เช่นเดิมแต่ไม่ว่าจะสู้เท่าไรยังไงผลก็ออกมาเหมือนเดิมคือเธอแพ้…

“ หึ ไม่เห็นจะเท่าไรเลยนิ”

เด็กชายพูดขึ้นพร้อมกับส่งรอยยิ้มอันเยือกเย็นมาให้

‘ หึ ไม่เห็นจะเท่าไรเลยนิ’… ให้ตายสินายไม่มีสิทธิที่จะมาพูดดูถูกฉันอย่างนี้นะ ชิ จำไว้เถอะฉันจะต้องชนะนายให้ได้ไม่ว่านานแค่ไหนก็ตาม

   เด็กสาวได้แต่เพียงคิดในใจแล้วก็นั่งคิดทบทวนไปมาว่าคนอย่างเธอเนี้ยนะที่จะต้องมาแพ้ให้กับเด็กผู้ชายหน้าเฉิ่มอย่างหมอนั้นทั้งที่ตลอดชีวิตของเธอไม่เคยแพ้ใครเลยแม้กระทั่งผู้ชายตัวสูงๆทึกๆเธอยังสามารถเอาชนะได้แต่เธอกลับต้องมาแพ้ให้กับเด็กผู้ชายที่รูปร่างเท่าๆกับเธอ

“ หึ…คอยดูฉันจะเอาชนะนายให้ได้ไม่ว่าจะนานแค่ไหนจำเอาไว้ผู้ชายคนนี้…เรย์…”